Ik wil jullie iets vertellen over mijn grote vriendin; mijn hond Ezra, Ezra komt uit Griekenland en ik heb haar geadopteerd, ze is bij mij gekomen toen ze 9 maanden was. Ze was vanaf dag één een hele lieve en bijzondere hond. Keek met haar grote trouwe bruine hondenogen dwars door mij heen. Ze heeft de gave dat ze mensen, door haar aanwezigheid, kan troosten, ze laat zich gewillig aaien en bied zich spontaan aan voor knuffels. Iets wat mensen die verdriet hebben enorm kan steunen. En Ezra geeft onvoorwaardelijke liefde…. Het maakt niet uit wie of wat je bent, voor Ezra is iedereen gelijk.
Als het past bij een situatie of bij een familie kan Ezra in de uitvaartweek met mij mee gaan en op haar manier de steun geven, waardoor het net iets makkelijker wordt om over gevoelens en verdriet te praten; tegen Ezra mag je alles zeggen, ze zal er onvoorwaardelijk voor je zijn, als je verdrietig bent zal ze haar kop op je schoot leggen of aan je voeten gaan liggen, ze vraagt verder niks, je mag bij haar gewoon jezelf zijn.
Kom je 25 juni met mij knuffelen of een wandeling maken?